لاستیک طبیعی: در شرایط سایش عمومی، لاستیک طبیعی مقاومت سایشی خوبی دارد. به ویژه در محیطهای کمدما زیر 15 درجه، مقاومت سایشی آن نسبت به لاستیک استایرن بوتادین برتری دارد.
لاستیک استایرن بوتادین: در شرایط دمای بالا، لاستیک استایرن بوتادین مقاومت سایشی عالی از خود نشان میدهد. در عین حال، زمانی که دما بالای 15 درجه باشد، مقاومت سایشی آن نیز بهتر از لاستیک طبیعی است. علاوه بر این، حلقه بنزن موجود در لاستیک استایرن بوتادین حاوی گروههای پیوند دوگانه مزدوج است که میتواند انرژی خارجی را جذب و توزیع کند، از زنجیره ماکرومولکولی در برابر آسیب محافظت کند و در نتیجه مقاومت سایشی را بهبود بخشد.
لاستیک بوتادین: در شرایط سخت مانند سرعتهای بالا، لاستیک پلی بوتادین بهترین مقاومت سایشی را دارد. مقاومت سایشی لاستیک ولکانیزه شده آن با افزایش محتوای پیوندهای زنجیره سیس (ساختار 1،4) افزایش مییابد.
لاستیک پلی اورتان: حاوی حلقههای بنزن مزدوج است، مقاومت سایشی آن در بین انواع لاستیکها در رتبه بالایی قرار دارد، بیش از 4 برابر بیشتر از لاستیک طبیعی و لاستیک استایرن بوتادین است. با این حال، باید توجه داشت که مقاومت سایشی آن در دماهای بالا به شدت کاهش مییابد.
سایر لاستیکها، مانند لاستیک کلروپرن و لاستیک نیتریل، نیز مقاومت سایشی خوبی دارند و میتوانند با توجه به سناریوهای کاربردی خاص انتخاب شوند.